“Is er leven na de overgang?”
Van Chaos naar Rust
Rouw en Verwerking
Cliënte 58 jaar zegt:
“Er is niets meer na de overgang”
Ik kan niet vergeven, ik houd wrok.
Ik word Ontkend Ik voel me depressief.
Het is altijd allemaal fout gegaan.
En ík was de clown.
Want ik ben de laatste 15 jaar alleen maar moe, levensmoe.
’t Is hierboven mooier als hier denk ik.
Chronisch, liefdeloze jeugd en liefdeloos huwelijk.
Uitspraken van cliënt over de mensen waar ze mee omgaat:
Ze walst over me heen, ik voel me teveel.
Ik ben als buitenbeentje op de wereld gekomen.
Mijn vertrouwen wordt beschaamd.
Als ik aandacht krijg is het foute boel (kinderlokker)= foute aandacht.
Er ís niemand (voor mij)
Ik word als mens ontkend genegeerd
Ik mag niet zijn die ik bén
Ik word vroeg of laat gedumpt
Ik ben niet goed genoeg
Er klopt iets niet bij mij
Ik word niet gezien
Als ik voor mezelf opkom, dan word ik afgestraft
Als ik voluit ga, gebeurt er iets erg.
Ik moet me inhouden
Wat wil ik bereiken?
Mijn vreugde in het leven terugkrijgen.
Meer creativiteit, ik wil weer léven.
Er is zóveel veranderd.
Wat allemaal omhoog kwam uit mijn jeugd is weg.
De fijnste sessie vond ik, dat ik de energie terug naar mijn ouders mocht sturen.
Ik zag ze samen zijn, gelukkig, ik hoef niet meer voor ze te zorgen.
Ik heb een klein baantje gevonden, wilde ik zo graag.
Naast mijn reguliere baan, voor wat meer financiële armslag.
Mijn ouderwetse vrolijkheid is weer terug.
Ik doe Nordic Walking elke zondag, en ook soms nog op andere dagen.
Ik heb gekozen voor een ándere huisarts. Met een fatsoenlijke benadering.
Ik ben duidelijk naar een vriendin toe, dat ik met respect behandeld wil worden,
en niet voor een dichte deur wil staan als we afgesproken hebben.
Ik heb tegen de familie gezegd dat we zo slordig met elkaar omgaan.
We hebben nu leuke bijeenkomsten en een zussendag. Mijn op de camping , daar gaan we dan met zijn allen naar toe.
Het oude zeer zit me niet meer in de weg.
Het is wég ik ben clean.
Ik denk nooit meer aan vroeger.
Ik leef in het nu, zonder al die bagage.
