Light-sessie en bewustwording

Toen ik zestien was, had ik een vriendje van negentien die goed paste bij de familie. Met mijn vader en moeder legde hij een kaartje. Met mijn broer deed hij flink en stoer, met mijn zus flirtte hij en met mijn schoonzus badmintonde hij de ballen uit zijn broek. Zijn vader was een gerespecteerd politieagent, en was met zijn moeder lid van dezelfde kerk als wij. Hij was van het ‘houtje’. Een goede partij, volgens mijn moeder. Ach, wat kon ik zeggen, ik had hem zelf uitgezocht.

Toen ik na een jaar schrik, spanning en ellende met dezelfde jongen

ontwikkelingspotentieel — Van jong tot oud

een brief mét postzegel op mijn rotanstoeltje klaar had staan, waarin stond dat ik het uitmaakte, vond mijn moeder dit geen goed idee.

Wat ze niet wist dat hij in een gáng zat, en ik vaak als lokaas voor zijn vrienden diende, om die te kunnen laten stelen. Of dat we nogal eens op het politiebureau zaten, omdat vriendje zijn Puch zodanig had opgevoerd, dat we als duivels de weg over scheurden. De brief ging op de post. Onze families kwamen in onmin.

Vanaf mijn 25ste jaar vertellen mensen mij hun hele hebben en houwen.

Ik doe daar niets speciaals voor, ik ben mezelf. Misschien is dát het? Je authentieke zelf zijn, zodat mensen zich uitgenodigd voelen tot? Tot wat?

Laatst kreeg ik een cliënt in mijn praktijk, die het nooit nodig vond ergens over te praten. Hij schikte zich naar de ander. In gezelschap, als hij wel iets wilde zeggen, en daarvoor een hap adem nam, was de ander hem steeds een ademteug voor.

Hij praatte twee sessies twee uur vol. Was zó verbaasd dat hij zoiets kon!

We deden nog een ‘’sessie-light’’. Daarna voelde hij zich kilo’s lichter en kon weer goed naar de wc. De klacht was obstipatie. Het stroomde niet door. En nu weer wel.

Grappig toch, dat als het in je leven niet stroomt het verteren in je lichaam ook stagneert.

Of is dat gewoon logisch?

Heb jij een vraag? Stel hem me, hieronder en we praten erover.