In z’n achteruit je toekomst tegemoet. Betere toekomst door een verwerkt verleden.

Bezorgde kinderen

Tijdens mijn werk als receptioniste bij een grote luchtvaartmaatschappij zag ik veel ‘’bezorgde kinderen’’ rondlopen.

De volwassen stewards en stewardessen. Zorgen zorgen en nog eens zorgen.

De cockpit werd bemand door daadkrachtige types, mannen alsook vrouwen. Veel mensen op verantwoordelijke posities hebben weinig van hun jeugd genoten. Je hebt misschien een andere mening. Die hoor ik graag.

Een collega vertelde dat ze als enig kind tussen haar ouders zat, terwijl papa zei: “zeg eens tegen je moeder, dat ik straks uitga, en ik haar eten vies vind”. Voor haar nog niet volwassen ouders diende ze als intermediair.

Iets wat ik in mijn werk veel tegenkom

Nog iets anders.

Laura Daggers Regressiecoach
Innerlijk kind

Wanneer je vader zegt: “Als je elke maand een fiets steelt, ben je een super kerel!” Dan doe je dat.
Want een kind wil dat er van hem gehouden word. Ook al zegt je onderbuikgevoel iets heel anders en merk je dat het maatschappelijk niet oké is. Het belangrijkste is dat papa jou ziet.

Toch?

  • Gebeurden dingen van soortgelijke strekking bij jou thuis?
  • Vind je dat je soms wel erg raar reageert in bepaalde situaties?
  • Loop je weg uit situaties omdat ze je té boos of té verdrietig maken?
  • Kun jij genoeg genieten van je leven, zoals je het nu leeft?

Want met regressietherapie heel je delen -innerlijke kinderen- die ’’in de kou staan’’, of in de schaduw. En dus nooit gezien worden. Durf je het aan?

Wanneer je samen met de therapeut de nog niet begrepen zaken uit je jeugd doorwerkt, verdwijnen je problemen langzaamaan. Omdat je onbewuste bewust wordt. In vier maanden tijd, ga jij je heel anders voelen.

Kan dat? Ja ik weet en zie dat dit kan.
Soms zijn er maar een paar sessies nodig. Meestal doe ik er vier in vier maanden.

En oh ja. De oudsten uit het gezin zijn vaak lieve bezorgde mensen met iets teveel verantwoordelijkheidsbesef. Waardoor ze vroeg oud worden en niet meer van hun leven -kunnen- genieten. En door de jongere kinderen uit het gezin als bemoeial worden gezien. Door de taken, opgelegd door ouders, die ook niet wisten hoe het anders moest.

Wil jij meer kwaliteit in je leven.
Met regressie ga je in z’n achteruit je toekomst tegemoet.

En heb je een betere toekomst door een verwerkt verleden.

Laura Daggers-de Koning
Regressie- en reincarnatietherapeut Haarlemmermeer
Sinds 2010

 

 

Trauma opgelost van 72jarige man in drie sessies

                            Trauma

Als jongetje van 5 heb ik mezelf ‘groot’ en ‘volwassen’ verklaard

 

Met die gedachte liep ik al een groot deel van mijn leven rond. Als een constatering, zonder naar gevoel. Een relatie met hedendaags gedrag van mij zag ik niet, en ook geen aanleiding om daar in te duiken. Het leven is van nu en morgen. 

Ik raakte in gesprek met iemand die bezig was met eigen trauma

 

verwerking en zij raadde mij het boek aan van Jan Geurtzen.  Dat opende een wereld van inzicht. Vooral resoneerde gevoeligheid voor afwijzing en zelfafwijzing. Opgestart in mijn vroege jeugd. Dat leidde bij mij tot afsluitgedrag  en disproportionele woede. Waar belangrijke anderen last van hadden. 


Reden voor mij om met mijn jeugdtrauma aan de slag te gaan

 

Mijn leeftijd( 72) maakte niet uit, ik heb immers het eeuwige leven. 

In dezelfde tijd las ik het boekje: mensen zijn ingewikkeld. Daardoor kwam ik op het idee met 2 verschillende therapeuten te werken, 

er veel over te vertellen in mijn sociale omgeving en er aandacht aan te geven in zelfreflectie en meditatie. Ik hield ook verslag bij van het proces en als het kon ging ik voor en na iedere therapie sessie min. een uur wandelen. 


Zonder therapie was ik niet veel opgeschoten

 

Het gaat wel om de goede inzichten en het vinden van een weg om oude vastzittende emoties een plek te geven, respectievelijk voldoende te laten wegvloeien.


Ik heb leren accepteren dat mijn moeder niet kon geven wat nodig was, en mij zelfs voor de opgave stelde haar liefdevol te helpen. Een onmogelijke opgave, waardoor mijn enige oplossing was te ontsnappen door
‘mijn eigen weg’ te gaan. Daarbij geholpen door een ongewone dosis slimmigheid. 
 Maar daardoor ook onbewust een grote bak verdriet en pijn opgeslagen.

Die bak is toegankelijk geworden

en ik heb een manier gevonden om die grotendeels weg te laten vloeien 

Als resultaat van dit proces zijn mijn gedragsgevolgen vrijwel verdwenen.

Bovenop mijn normale ‘sterkte’ is een laagje veerkracht gekomen. 

Xander Milo ( pseudoniem, echte naam uiteraard bekend bij Laura)