Bitter over zijn leven

Mijn cliënt is bitter over zijn leven

…….Elke maandag plaste de directeur vrolijk fluitend…..
De psalmen van gisteren moesten eruit.
Mijn vriendin en ik keken misprijzend….

Na de MULO versleet ik heel wat baantjes.  Als ik het niet meer leuk vond stapte ik op. Omdat ik bitter werd van de mensen om me heen. Altijd nare opmerkingen, geen enkel complimentje. Baantjes genoeg voor mij dacht ik.

Vlak na mijn examen in 1968 werkte ik met mijn vriendin bij de ABN in Hoofddorp. In de zomervakantie. We waren zestien.

Elke maandag plaste de directeur vrolijk fluitend zijn harde straal
de wc-pot in. De psalmen van gisteren moesten eruit? Mijn vriendin en ik keken elkaar misprijzend aan -want dunnen muren- en proestten het uit bedenkend dat hij een blije werker was, terwijl zijn vrouw met een schare kindertjes, die de plasser opgeleverd had, thuisbleef.

Bitter over zijn leven

Al eerder behandelde ik bittere cliënten en hielp ze er vanaf. Bijvoorbeeld de vrouw die verkondigde dat er niets na de overgang was.
Zij kreeg wat ze wenste, een mooi leven –natuurlijk blijven er nieuwe problemen komen, maar je kunt ze veel beter aan-  een klein baantje zodat ze haar financiën op orde kreeg.

Over mijn bittere cliënt

Meneer is 65 een paar keer getrouwd. Haatverhouding met zijn exen, en hij  ziet zijn kinderen en kleinkinderen niet.
Want. . . . . .   en hier gaat de doos van Pandora open.
Hij is begaafd en intelligent. Kan in zijn werk andere
mensen ontzettend goed begeleiden en ze tot aanzienlijk grote resultaten brengen.
Dat is zijn werk, en door zijn intelligentie lukt dat goed.

De intake levert op dat hij nooit een compliment van

zijn ouders kreeg, maar wel kritiek.
Akelig strak en onder de duim gehouden, zodat hij geen ontwikkelingsmogelijkheden had.
Pas nadat hij hoger onderwijs kreeg, ontdekte hij de wereld en zijn mogelijkheden.
Ik zei het al, superintelligent. Maar bitter, zo bitter dat het van zijn lichaam af te lezen is. Allerlei lichamelijke klachten, vooral darmklachten.

Zodoende was hij ongezond mager

Weet je, het lichaam vertelt jouw verhaal. Verbaal was hij ontzettend sterk. Zodat hij met de therapie stopte. Hij stelde moeilijke vragen in de mail. Maar was al gestopt.
Ik antwoordde dat als hij het kunnen oplossen met zijn verstand,
dat hij dan allang van zijn probleem af zou geweest zijn.

Jammer dat de denker dan de baas wordt, zodat je lichaam erachteraan hobbelt.  Zijn lijf voelen dat werd een heel ander verhaal.
Omdat zijn intelligentie de baas was en bleef, stopte hij met de therapie.

En ook mij ging hij dingen verwijten en supermoeilijke vragen stellen

Want dat was zijn hele leven al zijn strategie. Ik beantwoordde zijn vragen niet, maar  vertelde hem dat dit zijn denker was, en hij het met al zijn therapieën nog niet opgelost had. Dat zijn lichaam de verliezer was in dit hele gebeuren. En wens hem alle goeds in zijn komende leven.
Wist je dat je lichamelijk ziek kunt worden van boosheid, woede en verdriet, als je ze opkropt?

Een paar regressiesessies brengen verlichting in je gevoel én in je lichaam

Zodat sommige cliënten vragen of ik het licht aangedaan heb, of het al zo licht buiten was. Is de zon gaan schijnen?

En weet je, daar raak ik als therapeut én mens ontroerd van.
Daarom blijf ik dit mooie werk nog doen. Ook al word ik dit jaar 70

De prijzen gaan 1 april 2022 omhoog.
En dit is geen grap.
Van 150 naar 175 €

Boek  vier sessies voor de oude prijs.
Momenteel is er een korte wachtlijst van een maand.

Vanwege de privacy heb ik alle gegevens zodanig verwerkt dat de cliënt er zich niet in herkent.

 

Nederlandse Veteranendag 26 juni “Getekend, veteranen in therapie’’

”Niks aan de hand”

In Doc2 “Getekend, veteranen in therapie’’ vertelden de veteranen in 2014 over hun leven. Voor mij  zijn het helden. Net als Coen Verbraak die ze een jaar lang interviewde. (Helaas is de documentaire niet meer te zien)

Bijna zou ik jaloers op hem worden als ik niet wist dat die trauma’s  Verbraak niet geheel onberoerd laten.

Tien jaar geleden ontmoette ik tijdens een PIZ (pensioen in zicht) cursus

Adriaan Theodoor de Winter. Elke ochtend zocht hij een ontbijttafel andere mensen uit, om zijn levensverhaal te vertellen.

Zijn eerste vriendinnetje overleed in het kamp tijdens van WO-II, waarna hij als jongen van achttien, ná alle verschrikkingen naar Nederlands Indië moest.  Omdat zijn psycholoog niet de tools had hem te begrijpen mee te voelen, laat staan hem te helpen, schreef hij hierover het boek: “Brief aan een psycholoog”.

Oorlogservaringen opgetekend door AadvandenRotterdamme.  ISBN 90-5750-055-8 NUGI 648

“Getekend, veteranen in therapie’’
Veteranendag

Als beginnend regressietherapeut begreep ik toen dat hij 24/7 in zijn trauma zat.

Veteranenkinderen richtten de  ‘’Stichting Anjerkinderen’’op. Ze zijn de nazaten van vaders die aan een Nederlandse missie deelnamen en worden vaak als borderliner of ADHD gediagnosteerd en krijgen daar zelfs medicijnen voor. Zelf denk ik dat de kinderen van, in de energie van de vader zitten.

Wat er écht aan de hand is, is dat ze ín vaders onverwerkte trauma’s zitten. Maar zich er geen raad mee weten. Iets van vader zit bij het kind, en als je het als ouder niet dráágt, doet het kind dit voor je. Energetische overdracht noem ik dat in mijn beroep.

 

Terwijl de vader PTSS

heeft vanwege de in zijn hoofd vastgehaakte beelden, beelden die blijvend zijn, geuren, woorden, agressieve gebaren, is hij een gevaar voor zichzelf en zijn omgeving. Angstig zijn voor iets wat zich in je hoofd afspeelt en elk moment kan exploderen.

 

Dát is de hel. Wanneer dit in de omgeving van kleine kinderen, en een echtgenote waar je van houdt, gebeurt, dan zit je in de dubbele hel, waar je niet zonder hulp uitkomt. Dus kunnen pillen uitkomst bieden. Hopelijk is dat tijdelijk.

Veteranendag 26 juni 2021
Veteranen in therapie

Elk geluid, elke beweging elke ervaring wat líjkt op iets van die tijd, zet het mechanisme van vluchten of vechten aan. Terwijl je jong, sterk, in de kracht van je leven bent is het belastend voor je hele wezen. Je bent op ‘’vredesmissie’’ en je mag NIET  ingrijpen.

Wat de gevolgen voor mannen/vrouwen in oorlogssituaties zijn, wordt al jaren onderschat. Gebagatelliseerd.  Zoals in WO-I de shellshock.  Dappere artsen die het opnamen voor de soldaten, werden verdacht van duistere psychologische praktijken. Ze zijn decennia lang in diskrediet gebracht. Niets aan de hand toch?

Kinderen kunnen zich vaak rommelig en verward in hun hoofd voelen. Ouders noemen het ‘’een druk, niet gefocust kind’’. Meestal is dit de energie van de vader. Wanneer je dit energetisch kunt teruggeven en daar laten waar het hoort, (in die oorlog)  is er veel gewonnen.

Kinderen willen geliefd zijn, en als papa niet gelukkig is zullen ze altijd denken dat het aan hun ligt. Zodoende gaan ze het trauma, de chaos en de verschrikkingen voor papa dragen. Wanneer je het als volwassene niet zelf opruimt, draagt je kind jouw probleem met zich mee.  Niks aan de hand, zegt papa!

Het komt voor dat er in de tweede of derde generatie de last van die oorlog of vredesmissie nog doorwerkt. Korte lontjes, gedrag waar je nooit van op aan kunt.

Ooit kwam mijn cliënt in een situatie terecht waar ze een op hoge berg kolen de kruiwagen vol stond te scheppen. Dit deed ze in haar zondagse jurk. Het duurde even voordat ze begreep dat ze in de energie van haar vader, die aan de Birmalijn werkte zat.
Ook kreeg ik een cliënt, die door haar – eerst normale- broer letterlijk onder tafel geschopt werd, omdat hij niet van lippenstift hield. Grote broer kwam totaal verknipt terug van Nederlands-Indie.

Waar het vanaf WO-I in Nederland aan ontbreekt is het serieus nemen van deze klachten. Deze mannen kunnen vaak alleen bij elkaar terecht met hun ‘’rare’’ problemen.

Iets wat niet bekend is – ik hoop was –  in de gezondheidszorg.

Daarom ben ik –voordat ik de doc gezien heb – al een fan van Coen Verbraak.

De meeste veteranen, de vredesmissiemensen hebben hulp nodig. EMDR of een lieve hond, die er altijd voor je is. Schilderen, tekenen, therapie waar je je kunt uiten. Het geeft verlichting zodat je verder kunt met je leven.

Als regressietherapeut werk ik in de open wond.

Ik haal de cliënt uit de ervaring, uit de situatie.  Daar moet ik soms ook even diep van zuchten en ademhalen.

Ik ben Laura Daggers-de Koning regressie en reïncarnatietherapeut sinds 2010
www.lauradaggers.nl