Pijnplekken in een relatie

De laatste tijd lig ik nogal eens
in de clinch met mijn lief.

Pijnplekken in een relatie. Dat heeft altijd een reden. Onbewuste zaken steken dan de kop op. Omdat we elkaar al vijftig jaar kennen, moet ik telkens weer de hand in eigen boezem steken. En kijken waar bij mij de pijn zit. Die van hem is zijn taak. Want anders worden de ruzies zo lelijk.

Pijnplekken zijn er altijd in een relatie.

Dat wil ik natuurlijk niet, en hij ook niet.  En toch en toch en toch, we hebben allemaal onze schaduwkant. Want een mens is niet alleen maar fantastisch, goed en leuk.  Eenieder heeft zijn donkere kanten.  De ooit gekwetste kanten, die opspelen tijdens een ruzie.

Dat voelt dan hartstikke moeilijk om daar mee te leven

‘’walk a mile in my shoes’’, is een waarheid. Als een koe. En ja, je kunt  het  natuurlijk aanleggen met een ander liefje of hunk, -keuze te over op het www- maar ook daar breng je je eigen –oude onverwerkte stukken-  mee.
Het is nooit wat het lijkt, als je je vergelijkt met die ander.

Ik zeg dat ook omdat ik laatst de partner van mijn cliënt in therapie kreeg. Ik wist dat niet, tot een half uurtje voordat de partner mijn praktijk binnenkwam.  (Verschillende namen en verschillende locaties, en onvolledig ingevulde intake, waar ik niet achteraan ben gegaan.)
En dat is dus net een maatje te groot voor mij, want daar ben ik niet voor opgeleid, voor relatietherapeut.

De een zijn verhaal is net zo erg, als dat van de ander. Ik werk dan met de delen, die elkaar het meeste verdriet doen, of de ergste woede opwekken (onder woede zit ook verdriet en angst)

Dat elkaar verdriet doen, is nooit voor de partner bedoeld, net zomin als die woede dat is.
Laura Daggers Regressiecoach

Ik houd van mensen, en van elk van mijn cliënten.

Want ze komen met problemen die levensgroot, bedreigend, angstig en pijnlijk zijn. Ze liggen er wakker van.  En ik ben ook maar een mens, en begin dan partij te trekken. Dat wil ik niet, maar dat gaat automatisch. Dus veel onverwerkte pijn, en onder het kleed geschoven kindjes, letterlijk, komen hier tevoorschijn. Ook bij mij.  Want trauma van vroeger dient zich bij elke situatie weer aan.

Je kunt dissociëren, associëren is dan té pijnlijk meestal,

of je verliest je in gewelddadig gedrag. Zowel verbaal als handtastelijk. Zolang de trauma’s niet verwerkt zijn blijven ze omhoog komen, zoals een bal die je probeert onder water te houden.  Gewoon de wet van de zwaartekracht? Of is dit een andere wet, professor, natuurkundige of anders hoog opgeleide met brains?

Zoals Eckhart Tolle zegt. “Relaties doen geen pijn, maar wel de oude onverwerkte zaken die je meebrengt in een relatie”.

Elimineer je angsten, kijk ze aan, kijk ze in de ogen, en je zult ontdekken, dat het niets anders is als een innerlijk deel van jou, dat zo reageert, omdat het toen, destijds heel nodig was. Heel essentieel, zelfs van levensbelang.

Ik ben Laura Daggers-de Koning
Regressie- en reïncarnatietherapeut sinds 2009

Betere toekomst door verwerkt verleden?

Kinderen die ouders opvoeden?

Kinderen die ouders opvoeden? 

https://www.lauradaggers.nl
Betere Toekomst door Verwerkt Verleden

Het is wel de bedoeling dat ouders kinderen opvoeden. Of was het nou andersom, dat kinderen hun ouders opvoeden?
Teach your parents well, their children’s hell will slowly go by”, zongen Crosby Still Nash and Young destijds. 

Geloven in God is incasseren.

Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel.  Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.

 

Later kwamen ook de lusteloosheid en de depressie.

Hoe is het om volwassen te worden?  Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.
Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.
Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet ‘’zo’n leven maken”,  niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.

 

Je hebt ouders die wel van kinderen houden

als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou.

Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had.

Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.

Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer. Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid.
Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen.

Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.

Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn  gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was!

Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú.

Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer.

En je ouders, tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.

 

 

Kinderen die ouders opvoeden?

Of ouders die kinderen opvoeden!

https://www.lauradaggers.nl/2016/01/08/opvallend-dat-de-meeste-kinderuitspraken/
Kinderen willen leren en zijn loyaal tot in het diepst van hun ziel

Het is natuurlijk de bedoeling dat ouders kinderen opvoeden. Soms lijkt het andersom, dat het kind de ouders opvoedt. “Teach your parents well, their children’s hell will slowly go by”, zongen Crosby Still Nash and Young destijds.

Geloven in God is incasseren: Kinderen

Ik heb geleerd andermans waarheid in te slikken. Letterlijk. Iedere mening was beter dan de mijne. Het ‘’andermans ‘’beterweten’’ van mijn moeder, vader, juf, meester, tantes, ooms, oma en opa en die van de kerk en de dominee, als waarheid aannemen, is iets wat ik lang gedaan heb. Onnatuurlijk was dit. Dát wel. Iets wat me jarenlang maagzuur, angst, machteloosheid en hartkloppingen opleverde.

Later kwamen ook de lusteloosheid en de depressie

Hoe is het om volwassen te worden? Soms, maar meestal vaak, zijn ouders nog niet volwassen. Omdat ze zelf nog ‘’zere plekken’’ hebben.Je hebt ouders die je slaan of je liefkozen. Ouders die je nooit aanraken.

Of ouders die je wel aanraken en dan op verkeerde plekken. Ouders die je beschermen tegen de buitenwereld, die je beschermen tegen je eigen binnenwereld. Zodat je je niet verder kunt ontwikkelen. Ouders waarvan je niets mag, niet buitenspelen, omdat je kleren vies worden. Niet binnen spelen, niet “zo’n leven maken”,  niet naar balletles, niet naar paardrijden. Je hebt ouders waarvan je niet naar die leuke club mag omdat er geen geld is, of omdat er geen tijd is, of gewoon omdat zíj het niet willen. Of omdat ze geen zin hebben om jou ernaartoe te brengen.

Je hebt ouders die wel van kinderen houden

als ze klein zijn, maar als ze groter worden – iets waar jij niks aan kan doen – ineens niet meer van je houden. Omdat je dan een eigen mening hebt en lastige vragen stelt. Of omdat je een té mooie jongedame bent geworden of een té stoere jongeman. Je hebt rijke ouders en arme ouders. Rijke hebben geld en arme hebben tijd. Tijd voor jou. Soms zit de energie van jouw ouders teveel in jou.

Toen ik de opleiding voor regressietherapeut deed, ontdekte ik dat ik afschúwelijke ouders had. Trouwens alle ouders kwamen in een kwaad daglicht te staan. Mijn moeder bijvoorbeeld, was dominant. Mijn vader liet haar, waardoor hij werd gezien als een lieve zachtaardige man, terwijl hij de weg van de minste weerstand nam.

Mijn vader was boerenknecht, letterlijk de lijfeigene van de boer.

Ik erfde zijn onderdanigheid en gehoorzaamheid

Ik richtte mijn leven in zoals hij, met steeds een veranderend bestand van vrienden en vriendinnen. Nadat ik er ruzie mee gemaakt had, wilde ik ze nooit meer zien. Zo had ik het ook van mijn vader geleerd.

Tijdens de http://tasso.nl/ opleiding heb ik geleerd dat door middel van regressietherapie, de voor het kind akelige gebeurtenissen vanuit mijn onbewuste naar het bewust-zijn zijn  gebracht. Akelige zaken waardoor mijn ontwikkeling stagneerde, mijn lichaam doorgroeide, en het nét was alsof ik volwassen was! Na de sessies begrijpt mijn onbewuste dat het nu echt óver is, wel echt gebeurd maar niet meer in het nú.  Pas op voor bewustwording! Het geeft je zoveel meer levenselixer. En je ouders?  Tja dat zijn mensen die hun best doen om kinderen op te voeden.

Je kunt me boeken de lezing “Regressietherapie de missende link tussen psycholoog en psychiater’’.

Laura Daggers Regressiecoach Hoofddorp