Ben ik rouwconsulent? Nee dat ben ik niet, maar . . . . Vanaf mijn 25ste jaar vertellen mensen mij hun hele hebben en houwen. Ik doe daar niets speciaals voor. Ik ben mezelf. Misschien is dát het? Mijn authentieke zelf zijn, zodat mensen zich uitgenodigd voelen tot?
Een latent talent heb ik. Jaren geleden tijdens mijn werk bij de receptie van de grootste charter van Nederland hoorde ik heel wat problemen en verdrietige verhalen aan. Er was veel onverwerkte rouw. Wanneer je daar niets aan doet blijft het vastzitten in je lichaam.
“Bedankt voor de peptalk”, zei een stewardess eens en voegde zich met een glimlach bij haar crew, waarmee ze het gebouw uitliep op weg naar het vliegtuig.
Destijds dacht ik er nooit aan om hiervan mijn beroep te maken.Toen ik boventallig werd ben ik met de opleiding voor regressietherapeut begonnen.
Onverwerkte rouw zet zich vast in je lichaam. Gaat met je aan de haal, zonder dat je er erg in hebt.
Soms is er een stukje van jou mee het graf ingegaan. Dat halen we in de sessie terug. Want jij leeft hier en nu. Rouw kan je behoorlijk ‘’vast’’ zetten. Je denkwereld én je gevoelswereld. Iedereen heeft rouw. Alleen niet iedereen onderkent het. Je kunt zelfs rouw hebben over je vriendje dat op de kleuterschool ging verhuizen, en waar jij niet van wist waar die gebleven is. Onverwerkte rouw, doe er wat aan, zodat je dóór kunt met je leven.
Rouw dóe er wat aan. Het doorwerken geeft je levensperspectief.
