En ben je de sleutel naar je hart kwijt?
En is er niemand die je kan helpen
je innerlijke kracht terug te vinden? En jij denkt dat het onoplosbaar is.
Neem jij tijd voor jezelf?
Gun je jezelf dat?
Ben jij het waard?
Of denk je, laat maar, ik ben toch een stomme bitch, of een achterlijke vent, zoals je vorige relatie je vertelde. Steeds maar weer.
Gun je jezelf die bevrijding?
Kan het zijn, dat er door die vorige relatie(s) pijn en chaos en verdriet in je lichaam en geest zit? Zo vast dat je denkt daar nooit meer overheen te komen?
Wat vind jij? Moet die sleutel kwijt blijven,
en je hart voor altijd gesloten?
Voor de rest van je leven? Ja!
Echt waar?
Moet die spelbreker, die alles verknoeit wat je zojuist opgebouwd hebt, die zegt:
Dat kan jij niet dat ben jij niet waard Stel je niet zo aan Jij stelt niks voor Is niet voor ons soort mensen weggelegd
Moet die spelbreker in je leven blijven?
Dat wat je vader zei? Of je moeder.
En dat daar wordt niet meer over gepraat.
Nooit meer. Dat zit een hangslot op.
Nou ja, samen met jou heb ik de oplossing voor jouw probleem. Want we doen het samen. Samen gaan we onderzoeken en daarna vaststellen waar het aan ligt bij jou.
We roeien je overtuiging met wortel en tak uit.
Dat wat zo diep ingegroefd zit, wordt ontbonden.
Ik help je. In zijn achteruit je toekomst tegemoet.
Want je gaat niet in therapie om iets af te leren, maar om iets terug te halen. Iets wat je onderweg met leven verloren bent.
Wil je meer weten? Kijk op mijn website of bel me, of mail me.
Als klein kind dacht ik dat de muziekwereld uit kerkliederen bestond.
De psalmen en gezangen die mijn moeder in de kerk zong, kwamen recht uit haar hart. Ik kreeg er kippenvel van. Met het hele gezin zaten we op het kerkkoor, dat door juffrouw Koenemans gedirigeerd werd. Zonder dat we ‘t beseften zongen we hele stukken uit de Mattheus-Passion. In die tijd kwam mijn vader vanuit de ouderlingenbank en de dominee van zijn kansel om zich bij het koor te voegen. Op de eerste rij balkon, zat onze dikke buurman Broere. Ook hij was een enthousiast zanger, echter niet in het koor. Hij was een beetje doof. Wanneer de dominee vertelde dat het tweede deel van de psalm ná de liturgie gezongen moest worden, galmde zijn stem solo door de doodstille kerk. Als kind was dit een van de hoogtepunten van de meestal saaie kerkdienst.
De kerkorgelmuziek vond ik het mooist aan het einde van de dienst,
want dan klonk die vrolijker. De vingers van de organist maakten een dolle dans op de toetsen. De strakke staccatonoten maakten in mij een onbedwingbare blijheid los, die mijn voeten deden dansen, mijn armen bewegen en mijn hart lichter maakte. Of was het mijn blijdschap dat ik uit dat hoge strenge gebouw mocht, waarin zonde, schuld, spijt en berouw gepreekt werden?
Nadat we op een zekere zondag weer eens met het kerkkoor gezongen
hadden, werd ik door mijn nieuwe vriendinnetje Jannie – de domineesdochter – gevraagd om met haar mee naar huis te gaan. We waren toen een jaar of zes. De lichtjes in haar ogen vertelden me dat er iets spannends te gebeuren stond. Ze woonde in het grote witte huis, naast de Hervormde kerk. Ik volgde haar op het smalle pad tussen de kerk en de pastorie. Af en toe keek ze glunderend om. Ze leidde me naar een donker hoekje van de huiskamer. Op de grond stond een grammofoonspeler, iets nieuws in die tijd. Behendig zette ze de naald op het plaatje dat op de pick-up lag. ‘De ark van Noach’ vulde de kamer met geluid van wild stromende regen en een timmerde Noach die zijn ark voor de zondvloed klaar wilde hebben.
Er klonken harde stemmen van mensen die hem bespotten vanwege zijn angst en haast.
Het hele Bijbelverhaal schalde door de grote hoge kamer. Op onze knieën zaten we zo dicht mogelijk bij elkaar te genieten van het verhaal dat zomaar uit dat kastje kwam.
Toen het plaatje nog maar net afgelopen was, kwamen haar twee grote broers binnen. Later zou me duidelijk worden dat in dit gezin ieder op zijn beurt, muziek of andersoortig geluid mocht maken. Met grote stoere passen liepen ze schouder aan schouder op een oude piano af, die aan de andere kant van de kamer stond. Meestal belandden ze tegelijk op de pianokruk, ondertussen elkaar wegduwend. De kamer vulde zich met muziek in verschillende ritmes die me meesleurden. Ik sloot mijn ogen.
Die dag wist ik nog niet dat dit boogiewoogiemuziek was.
Om mijn overweldigende gevoelens te verbergen legde ik mijn handen in een kommetje over mijn mond en neus, terwijl ik mijn adem inhield. Pas toen de jongens weg waren durfde ik dichterbij de piano te komen. De stilte zinderde nog na en ik was mijn vriendinnetje helemaal vergeten. Als een afgebeuld paard trilde het machtige muziekinstrument. Langzaamaan kwam mijn ademhaling weer op gang. Op ooghoogte zag ik een rij glanzende crèmekleurige toetsen met doffe zwarte er boven. Behoedzaam drukte ik mijn rechterwijsvinger op één ervan en luisterde naar het iele geluid. De wereld van muziek was vast niet weggelegd voor een arm meisje zoals ik. Jaren later, vlak voordat ik veertig werd, nam ik pianoles en ontdekte dat het handig is om over muzikaal talent te beschikken. En dat dit maar weinigen gegeven is!
Je hebt zondagmiddag al buikpijn om maandag naar je werk te moeten.
Je kunt nergens meer blij mee zijn.
De wereld is gevaarlijk. Je hebt een muur om jezelf heen gebouwd.
Wanneer je iets wilt beginnen, iets wilt opzetten, dan word je tegengehouden, door een kracht in jezelf.
Je snapt niks van jezelf.
Jouw progressie zit in Regressie
Je voelt de kracht,
als een steigerend paard die in zijn teugels vastzit. Ik begeleid je naar de oplossing. Ik heb de tools, en jij de kennis over jezelf. Samen zoeken we het sterkste stuk op dat in jou verborgen zit.
Mijn beroep gaat verder, dieper dan coachen, het gaat over jezelf weer gezond en gelukkig maken. Daar gaat het over.
Dat is dan de regressie die erbij zit,
omdat je hele systeem, lichaam, geest en ziel opgeschoond worden.
De hele badkuip vol ellende laat je achter je, dat is, in zijn achteruit je toekomst tegemoet.
Coaching die pijn doet, en dat je probleem daarna weg is.
Dat is mijn werk.
Wanneer je jong bent en vriendschap aanknoopt dan verbind je je. Dan leer je wat de regels voor vriendschap zijn. Meestal zijn van die van een ander verschillend. Thuis vertelde je vader of moeder iets heel anders over vriendschap dan dat je het in de verbinding tegenkomt. Elk mens krijgt zijn eigen concept van vriendschap mee. Of niet? Of een beetje? Beetje anders?
Soms ga je zó op in die ander, dat je jezelf onderweg verliest. En dan kan het zomaar voorkomen dat je ondanks die vriendschap, of dankzij, je in een web van als dan’s komt te zitten. Zoiets van; als je eten voor me koopt, ben ik je vriend en hou ik van je. Als je een huis voor me koopt waarin ik – met jou – kan wonen, ben jij voor altijd mijn geliefde.
In z’n Achteruit je Toekomst Tegemoet.
Maar hoe zit het dan met liefde? Zit daar ook als-dan’s op?
Helaas komt dit nog maar al te vaak voor. Want als je van je opvoeders geen goed concept van het leven meekrijgt, omdat ook zíj dat niet meekregen? Hoe moet het dan eigenlijk? En hoe gaat het dan verder met de liefde? En ís dat wel liefde dan?
Ontwikkelen
Gaandeweg de relatie, wát voor soort dan ook, ontwikkel je jezelf. Je geeft delen van jezelf weg en krijgt er – als het goed is – weer iets voor terug. Soms is dat menselijke liefde en warmte. Belangstelling voor jouw persoon, interesse in jouw ontwikkeling. Soms krijg je ook materiële zaken. Zoals een ketting, een ring, een auto of een boot. Al naar gelang de inhoud van de bankrekening. Maar wát ontwikkel je hier dan in deze relatie? Waarin groei je? In menselijke verbinding, in jouw ontwikkeling? Waarin. Vraag dat jezelf eens af. En geef dan eens een eerlijk antwoord.
Als je je hebt kunnen ontwikkelen en niet té vast in de vriendschap of liefde zat, dan kun je de ander weer loslaten. Want soms is de liefde of de vriendschap zomaar op. Dat kan ineens zijn, en meestal gebeurt het zonder dat je het zelf door had. Gaandeweg het leven. Hopelijk heb je iets bijgeleerd en iets erbij gekregen. Of iets afgeleerd. Soms ben je ook iets kwijtgeraakt. Een stukje van jezelf, of een heel groot stuk van jezelf.
Dan ga je weg van elkaar, liefst zonder teveel brokstukken achter te laten of mee te nemen.
Laat één ding voorop staan. Je bént niet elkaars eigendom. Dat kán niet zelfs. Energetisch kan jij voor een deel nog wel bij die vorige vriend of vriendin zitten.
Dat betekent dat je daar nog iets terug te halen hebt. Die stukken kun je ophalen met regressietherapie. Als je weer helemaal jezelf bent, kun je alles loslaten en je verder ontwikkelen. Je knoopt een nieuwe vriendschap aan of je krijgt een nieuwe liefde of neemt een nieuwe baan. Waardoor je leven verandert, en jij je steeds verder ontwikkelt tot een heel mens. Zo is de weg van het leven, geplaveid met obstakels die er juist zijn om jou een heler mens te maken. Een mens die zichzelf iets waard vindt. Weet één ding zeker. Wees voor jezelf je beste vriend.
‘’Gezond verstand is dé collectie vooroordelen die je verzameld hebt, voordat je achttien was’’. Albert Einstein
Dan moet je bij mij zijn.
Dat gevoel, In je keel, in je buik, of achter je ogen. Een knoop in mijn maag. Een dolk in je hart. Een gevoel dat blijft terugkomen en waar je niks van snapt.
Als het leven moeilijk is
Daar kunnen we samen naar kijken, en het oplossen. Ik deed dit al vele keren met degenen die je voorgingen. Angst hoort hierbij, én vertrouwen. Vertrouwen in jezelf en in mij. Dat het opgelost wordt. Onder dat nare gevoel zit je talent, dat is ondergesneeuwd.
En als je dat weer terug hebt. Kan je verder met je leven.
Zonder mij. Ik doe er dan niet meer toe. Maar jij des te meer. Want dit leven gaat over jou! Het gaat erom dat jij je passie kunt leven. Jezelf kan zijn, zonder al die belemmeringen. Dat dan.
Als je de weg kwijt bent, loop en kijk ik even met je mee.
Wat je nou ook alweer in dit leven komt doen, of wílde doen,
en waarom dat niet lukt zoals jij het wilt. Heb je dromen waar je bang van wordt? Depressie?
Of stemmen in je hoofd, of geen sociale contacten meer.
Of durf je er niet mee naar de huisarts, omdat hij je wel erg gek zal vinden?
Misschien heb je wel onverklaarbare medische klachten, die door geen enkele reguliere arts opgelost kunnen worden. Zelfs niet door de psychiater of de pastoor. Of misschien voel je je helemaal niet thuis op deze aardkloot.
Ik bied je een veilige omgeving om het probleem op te lossen.
Samen zoeken we uit, waar bij jou de crux ligt zodat jij weer verder kunt met je leven.
Ik werk niet met de symptomen.
Ik zoek mét jou naar de óórzaak van je probleem.
Want je gaat niet in therapie om iets af te leren, maar om iets terug te halen. Iets wat je nog hád, maar niet meer wist. Een soort vergeten was.
En dat is goed. Maar dit gaat over de man in onze maatschappij.
Regelmatig kom ik die beschadigde of zwaar beschadigde man tegen.
Die zo sterk en moedig is om zijn probleem in de ogen te kijken. Hij heeft overtuigingen die niet met de werkelijkheid stroken. Maar hij leeft er wel naar. Zodat hij klem zit in het leven.
Met vrienden erover praten is not-done. De psycholoog praat en praat en hij ook. Maar het gevoel van verlaten zijn, zelfhaat, het nooit goed doen, je altijd alleen voelen, dat gevoel blijft.
Rationeel praten erover helpt, maar meestal vertelt je lichaam
een ander verhaal. Deze man met meestal een psychisch instabiele moeder, of een door vader onderdrukte moeder, komt zo beschadigd tot volwassenheid, dat het jaren duurt voordat hij zichzelf kan en mag zijn.
Doordat
Vanochtend had ik een cliënt, die nagenietend van de sessie zei dat het net leek alsof hij naar een goede film had gekeken en nog even wilde nagenieten, door zo lang mogelijk te blijven liggen.
Laura Daggers-de Koning
Regressie- en reïncarnatietherapeut sinds 2010
Hij is zijn vrouw naar de keel gevlogen én heeft een mes gebruikt, terwijl er een kind bij was.
Hij vindt dit laf en begrijpt niets meer van zichzelf. Hij is een gevaar voor de maatschappij
(zegt iedereen om hem heen).
Maar één ding is zeker, hij wil dit uitwerken. Hij wil een leven met háár.
En omdat hij al eerder getrouwd was, weet hij zeker, dat dit de vrouw van zijn leven is.
Zodoende mailt hij me. Hij wil naar de kern van de zaak.
Eerder waren ze samen een jaar bij een relatiecoach.
Zijn vrouw vertoont manipulerend gedrag en hij is kwetsend en vernederend naar haar toe.
Toen het uit de hand liep, kneep hij haar keel dicht en pakte er een mes bij.
Hij zegt dat het meer een reflex was, om zichzelf te verdedigen.
Nu lijkt het alsof iedereen om hem heen bang is en hem ontwijkt.
Hij moet in therapie van justitie, want ánders…
Na de relatiecoach is hij naar een mannengroep gegaan, waar hij alweer vier maanden in zit.
Hij is slim, heeft een eigen bedrijf dat goed loopt. Maar ziet dat er in de groep
voor hem geen vooruitgang zit. Nu is er in die groep de vorige keer een therapeut geweest
die familieopstellingen deed. Dat raakte hem diep. Zijn vader liet hun gezin namelijk in de steek.
“Wat heb ik eigenlijk aan die man gehad?” vraagt hij mij. Zodoende wil hij uitzoeken waarom
hij deze vader had. Hij heeft haast, wil leven! Leuk leven.
In de sessie komt hij in zijn jeugd terecht waar hij weinig anders mag dan lief en goed zijn.
De beelden tonen zijn vader, die eruit ziet als Jezus, inclusief baard. Hij komt in zijn kindertijd waar hij twee keer per zondag naar de kerk moest.
“Je mocht niks”, schampert hij. En dát met nog twee broers die ook vol leven zaten.
Hij komt terecht in de situatie dat zijn moeder opgenomen werd in een psychiatrisch ziekenhuis. Toen zorgde de oudste zus voor het gezin.
Vader mishandelde moeder en liep weg.
Toen moeder weer terug was wilde hij troosten, omdat hij zag hoe ongelukkig ze was.
Zijn grotere broers plaagden hem, eerst goedmoedig, maar van lieverlee, kwaadaardiger.
De jongens onderling pestten elkaar. Er was geweld in het gezin. De moeder was nogal
geobsedeerd door aandacht van mannen. En toen zijn vader weg was, troostte hij mama,
vooral als ze ’s nachts lag te huilen.
Dit deed hij enkele jaren, maar hij groeide op tot een man. En mama hield van mannen.
In zijn huidige leven heeft hij geen plek voor zichzelf. Hij is altijd bezig en neemt nooit rust.
Na twee sessies zegt hij dat de reflex om een mes
te pakken er niet meer is. “Hoe voelt dat voor je?” vraag ik. “Dan tel ik op mijn vingers af, dat het al vijf weken
geleden is dat ik niet meer agressief reageer. Ik durf het niet te geloven. Het is alsof er iemand
of iets dood is, en of er een baby geboren is”, zegt hij en kijkt me blij verbaasd aan.
Zowel mentaal emotioneel als lichamelijk, de zwaarste straf voor een kind om te dragen.
Een kind weet niet hoe het ‘’hoort’’ maar wil leren.
Daarom komt het zichzelf zo tegen in het opgroeien.
Een opgroeiend kind leert zijn lichaam kennen.
Een kind is al ruim voor zijn pubertijd geen kind meer.
Kinderen willen leren en zijn loyaal tot in het diepst van hun ziel
Eigenlijk heeft het die pubertijd al gehad, die is al weggenomen.
Leren hoe het leven in elkaar zit dat leert het kind van de ouder.
Een kind staat open voor allerlei indrukken en is leergierig. Hij wil dingen
weten en hoe dat gaat en hoe dat is enzovoorts. Daar zit dat ook meteen de intuïtie bij, die in elk mens is ingebakken.
Als je gevoelsmatig al weet dat wat je moeder of vader doet niet goed is, maar je kunt er geen woorden aan geven, dan raak je steeds verder verwijderd van je intuïtie, van jezelf, van je lichaam. Aan wie moet je dat dan vragen?
Niemand heeft het antwoord. En de schaamte groeit je al boven je hoofd uit.
Wat je moeder of vader deed is niet de juiste manier van opvoeden,
en zij weten dat ook, dus hun schuld en schaamte die bij je zijn binnengekomen
zorgen dat jij je schaamt voor jezelf. Het gekke is, dat jij nu hun schuld en schaamte draagt.
Tijdens het misbruik werkt je lichaam, het reageert toch wel.
Want wanneer je een boterham eet, of als er vloeibaar voedsel door de keel wordt gegooid,
dan werkt je lichaam toch wel. Dus klaarkomen is een heel fysiek iets wat gewoon gebeurt.
Ejaculatie of klaarkomen is een normaal iets, zoals eten en drinken door de mond.
Doordat die handelingen –tegen je wil- gebeurd zijn, worden er in het kind allerlei overtuigingen geboren,
die niet juist zijn.
“Ik ben niet goed genoeg” of ‘’ik moet het allemaal over me heen laten komen’’
(letterlijk) kán bijvoorbeeld zoiets zijn. Zo zijn er meerdere overtuigingen
die allang niet meer kloppen in het nu.
Seksualiteit is iets tussen twee volwassenen, wanneer ze het zelf willen.
Voor wat voor toekomst kies jij?
En dat kan een ontzettende levensenergie geven.
Jij hebt het dus helemaal anders geleerd. Logisch dat er een breuk
zit in jouw seksuele ontwikkeling. Maar jij hoeft je helemaal nergens voor te schamen.
Jij bent goed zoals je bent. Die schaamte en al die andere gevoelens, zijn niet jouw
gevoelens, maar van de volwassenen, waar jij mee opgescheept zit.
Het mijn van het dijn scheiden, zo heet dat. Dat is energetisch werken, loskoppelen wat van je ouders is, en de levensenergie in jezelf zoeken.
Zo werkt regressietherapie.
Ik ben Laura Daggers-de Koning regressie- en reïncarnatietherapeut sinds 2010 www.lauradaggers.nl
Blijf jij het nou eng vinden die regressietherapie?
Waag er dan een telefoontje aan.
En als ik niet opneem, dan ben ik aan
het werk met die andere cliënt,
die ook een grote verandering in
haar/zijn leven wil.
Dan bel ik je terug.
Ik zie je!
Heb je het gevoel dat er iets op slot gegaan is? En dat je de sleutel verloren bent? Samen zoeken ze waar jouw blijheid gebleven is.
Waardoor je het kwijtgeraakt bent.
Is er een gevoel, waar je niet bij kunt. Een gevoel dat iets of iemand je tegenhoudt? Tegengehouden wordt in je ontwikkeling?
Wil je inzicht in je angst? Wil je weten waar die angst en die paniek vandaan komt?
Bel me, of mail me. Op de homepage staat een contactformulier. Ik bel je dan zo spoedig mogelijk terug.
Privacy Overview
Deze website maakt gebruik van cookies, zodat wij u de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in uw browser en voert functies uit zoals het herkennen van u wanneer u terugkeert naar onze website en helpt ons team om te begrijpen welke delen van de website u het meest interessant en nuttig vindt.
U kunt al uw cookie-instellingen aanpassen door naar de tabbladen aan de linkerkant te gaan.
Noodzakelijke Cookies
Strikt Noodzakelijke Cookie moet te allen tijde worden ingeschakeld, zodat wij uw voorkeuren voor cookie-instellingen kunnen opslaan.
Als u deze cookie uitschakelt, kunnen we uw voorkeuren niet opslaan. Dit betekent dat elke keer dat u deze website bezoekt, u cookies weer moet inschakelen of uitschakelen.
